Waar jullie tegenaanlopen nu je thuiswerkt

Wow, ik werd bedolven onder jullie reacties na mijn vraag van vorige week (kijk hier terug, als je em gemist hebt).
 
Ik wist wel dat het soms worstelen was, dat doe ik immers ook, maar dat het niet makkelijk is om in deze tijden van crisis je weg te vinden, bleek massaal uit jullie reacties. Wat superlief dat jullie de moeite namen om te reageren, dank je wel!

Waar lopen jullie nou tegenaan in deze tijden van crisis? Wat missen jullie het meest? Waar zit de grootste worsteling? 

Ik neem je mee in een lange lijst van oh zo herkenbare reacties:

•  ‘Ik worstel met het feit dat partner en huishouden dwars door elkaar loopt met het werken en collega’s zijn tegelijkertijd. Dat levert spanningen op! Nemen we tegelijk pauze? Eten we samen? Wie zorgt voor het eten? Waarom ik nou weer?!’ Het leidt tot irritaties en het is soms echt moeilijk dat je zo op elkaars lip zit.
• Ik verlies de balans tussen werk en privé makkelijk uit het oog, het loopt zo door elkaar!
• Focus pakken is moeilijker nu ik samen met mijn kinderen aan de keukentafel moet werken. Dat is gezellig, maar tegelijkertijd funest voor alle aandacht op 1 ding richten: ik word steeds afgeleid.
• Ik mis de duidelijke overgang van werk naar huis, die normaal als vanzelf ontstaat doordat ik een dik half uur naar huis fiets. Nu blijft de pc aanstaan, ik maak mijn hoofd niet leeg door even buiten te fietsen en dus werk ik veel langer door dan anders.
• ‘In mijn werk mis ik veel informatie om mijn werk goed te kunnen uitvoeren. De informatie ligt versnipperd en het kost gewoonweg extra moeite en energie om tot goede uitvoer van het werk te komen.’
• Het vele videobellen en telefoneren vraagt veel energie en soms ook andere skills dan voorheen. Daarbij komt dat ik de non-verbale signalen nu mis, wat mijn werk ook weer moeilijker maakt. Ik ben gesloopt na een werkdag! 
• Ik mis de positieve benadering en feedback van mijn leidinggevende. Het leggen van verbanden binnen de teamstructuur en duidelijke communicatie geven houvast, en daar heb ik zo ontzettend behoefte aan!
• Ik mis het sparren met collega’s. We zien elkaar wel via videobellen, maar dat babbeltje over niets en dan tussendoor wat werkdingen aan de orde stellen is nu ver te zoeken. 
• Ik merk dat mijn inwerktraject volledig stilligt. Had ik voorheen een keer of 4 per dag een informeel vraagmomentje die me weer verder hielp, nu is dat er helemaal niet meer. En we moeten onderwijs nu online geven. Als je niet bent ingewerkt is iets online maken nog veel lastiger.
• Ik voel me een soort van handelingsverlegen. Ik weet gewoonweg niet wat ik moet doen en ik mis bijsturing! 
• Werken met een peuter thuis is onmogelijk. Ik heb het na een week opgegeven. HOE doe ik dit?
• Als ik niet uitkijk begint mijn werkdag om 6 uur en eindigt ie om 21.00 uur. Dit hou ik niet vol! 
• Op de dagen dat ik kinderopvang heb (want vitaal beroep), werk ik non-stop. Nu kan het immers! En de bult werk is enorm dus ik wil zo productief mogelijk zijn. Het gevolg is dat ik volop in de adrenaline modus duik. Ik merk niet dat ik moe wordt, dat ik honger of dorst heb. Ik neem geen pauzes en ga nonstop door. ‘S avonds ben ik helemaal stuk.
• Ik mis mijn sport! De beweging en ook de sociale contacten die daaruit voortkwamen. Daar kreeg ik juist energie van!
• Ik vind het superlastig dat er mensen zijn die zich niet aan de maatregelen houden en geen 1,5 meter afstand houden. Dat maakt dat ik liever ook niet meer naar de winkel ga. Ik krijg een soort van mensen-smetvrees. Heel raar om  op te merken bij mezelf.
• Mijn studie is grotendeels stilgevallen. Ik mis de oefeningen en de uitleg. Alles komt nu neer op zelfmotivatie, en dat is ontzettend lastig. Waar haal ik die vandaan?! 
• ‘Ik heb een nieuwe baan. Maar mijn afscheid bij mijn oude werkgever is uitgesteld. Hoe begrijpelijk ook, dat doet ook pijn, ik werkte er meer dan 20 jaar! En nu ga ik “zomaar” weg. Mijn nieuwe collega’s heb ik nog niet ontmoet in real life, alleen via de video. Dat maakt me verdrietig en een beetje somber.’
• ‘Mantelzorg vraagt in deze tijd veel meer van ons. Niet alleen ligt de regievoering nu bij ons, maar ook de praktische zaken komen nu bij ons terecht, omdat dit nu niet meer door de thuiszorg wordt opgepakt. En juist deze tijd van isolatie en lockdown vraagt extra aandacht, en die wordt nu dus vooral van ons gevraagd.’ 
• ‘Dat ik mijn werk amper kan doen frustreert me. Meer dan ooit wil ik mijn doelgroep aan het werk helpen (ik ben werkcoach), maar bedrijven zitten massaal op slot en hebben geen banen. Heel frustrerend.’
• ‘Ik was veel afwisseling gewend in mijn werk. Bedrijfsbezoeken, gesprekken met klanten, met klanten op bedrijfsbezoek, overleggen met collega’s. Nu hang ik vooral aan de telefoon. Dat geeft geen energie maar kost juist veel energie!’ 

Zooo herkenbaar!  

Het is ontzettend zoeken naar hoe je dan deze tijd zo goed mogelijk doorkomt.

En daar is geen 1 manier voor, dat is namelijk persoonlijk. Wat voor jou werkt, hoeft niet voor je collega of partner net zo te werken immers.

Toch kun je een hoop leren van elkaar. Daarom wil ik volgende week jullie eigen gouden tips voor thuiswerken in Coronotijd met jullie delen. Van jullie-Voor jullie.

Dus mijn vraag aan jou: Heb jij gouden tips die een geweldige oplossing vormen voor een van bovenstaande issues? Weet jij dé manier om daar in Corono tijd mee om te gaan?

Stuur dan je reactie in reply op deze mail. Dan deel ik ze volgende week met jullie!

Samen met elkaar en voor elkaar.

Help jij ook? Ik hoor je reactie heel graag!

Voor nu, blijf gezond!

Liefs,
Marijke