Afgelopen vrijdag gaf ik een masterclass. En zoals het leven nou eenmaal doet, worden we af en toe even flink getest met ongewenste wendingen op ons pad: Alles leek in de soep te lopen.
Ik had me vooraf echt goed voorbereid.
- Ik zat op kantoor zodat ik niet gestoord kon worden.
- Ik had iemand geregeld om de chat te beheren;
- Ik had mijn stem gesmeerd en mijn workshop tot in puntjes doorgenomen.
- En zoals gewoonlijk startte ik de workshop 20 minuten van tevoren op, zodat ik op tijd klaar zou zitten en nog even tijd had om me te focussen op wat ik zo zou gaan doen: Heel veel waarde geven met alles wat ik in me had.
Nou, dat liep dus even anders…
- Mijn camera werkte niet, dus ik moest mijn computer opnieuw opstarten;
- De klok tikt…
- De link werkte, maar zoom gooide me er elke 3 minuten uit, om vervolgens geen connectie meer te maken. Opnieuw opstarten van mijn computer dus
- Tik, tak.. de klok blijft tikken
- Dit gebeurde 3 keer!!
- Tik, tak…
- Na de derde keer opstarten, kon ik mijn collega de meeting laten binnenkomen, maar werd ik er weer uitgegooid. Wéér mijn systeem herstarten!
- Tik, tak… Oh help, ik heb nog maar 3 minuten voor de start van mijn masterclass…
- De ICT-er aan de telefoon. Help! De mail werd al klaargemaakt om mijn deelnemers te vertellen dat er technische problemen waren
- Tik, tak, tik…
- Er bleek een internetprobleem te zijn in het gebouw waar mijn kantoor gevestigd is. DAAROM werkte mijn zoom niet!
- Tik, tak, tik…
- Oke, dan maar via de hotspot van mijn telefoon. Vingers gekruist dat die de intensieve video-data kon verwerken zonder gehaper of bevriezen
- Tik, tak…
PRECIES op de seconde was ik binnen en kon ik de Masterclass starten.
Pffff!!
Normaal gesproken zou me dit volledig van het padje afgooien.
Had ik met vlekken in mijn nek en al hakkelend mijn workshop gegeven. Niet meer geweten wat ik had willen vertellen, met het zweet in mijn oksels, of een opvlieger van een uur.
Maar nu niet.
Ik heb mijn brein geleerd hoe te handelen op zo’n moment.
Niet in de die-hard afdwingmodus. Maar juist vanuit kalmte en een zekerheid dat, wat er ook gebeurt, het OF een les is voor mij, die ik nog heb te leren, OF een soort van corrigerende feedback op het pad wat ik loop. Ik heb gedaan wat ik kon aan voorbereidingen, wat er vervolgens gebeurt is buiten mijn invloedsfeer. Dus ik kan me daar nu aan overgeven.
En heb je eenmaal die modus van meebewegen te pakken, dan wil dat dus NIET zeggen dat er nooit meer iets misgaat. Het leven doet wat hoort te doen. Het geeft onverwachte wendingen.
PRECIES DAAR is de test. De test of ik echt wel meebewegen kan. Het is aan mij om dan te laten zien hoe ik daarmee omga.
Die kalmte komt natuurlijk niet vanzelf he? ;-) Daar heb ik hulpmiddelen voor. En die heb ik hard nodig, want ik kom van ver, ik ben een aardige control-freak geweest, het merendeel van mijn leven.
De belangrijkste tool die ik op zo’n moment gebruik noem ik mijn GOUD.
En dat is wat ik tegen mezelf zeg van binnen op zo’n moment dat alles in de soep loopt.
Mijn innerlijke zelfspraak dus. Mijn interne dialoog.
En die interne dialoog hebben we allemaal. Altijd. Continue.
Vroeger zou dat innerlijke geklets los zijn gegaan in doemdenken en rampscenario’s uitwerken. Allemaal volautomatisch. Als een radio op de achtergrond.
Maar inmiddels heb ik geleerd het programma van die interne radio, die zelfspraak, bewust te kiezen.
Als dingen in de soep lopen, zeg ik deze dingen tegen mezelf:
- Ik leef in een vriendelijk universum;
- Het is dit, of iets beters;
- Ik ben precies daar waar ik moet zijn, en alles verloopt helemaal volgens plan;
- Een gebeurtenis is alleen maar een gebeurtenis. (Alleen IK ken er betekenis aan toe, en dat hoef ik niet te doen.)
- Ik vertrouw op de koers van de rivier van het leven.
Klinkt simpel hè? Dat is het natuurlijk niet, want dan deden we het allemaal al.
Ik heb bewust mijn brein getraind om mijn zelfspraak, mijn innerlijke radioprogramma wat non-stop doorgaat op de achtergrond in mijn hoofd, anders af te stellen.
Dat gaat niet vanzelf, maar is wel goed te doen, en sneller haalbaar dan je denkt. En het is GOUD waard!
Want door je binnenwereld aan te passen, volgt vervolgens je buitenwereld als vanzelf.
Dus, wat zeg jij tegen jezelf als alles in de soep loopt?
Heb jij je goud al gevonden?
Wil jij nou ook van het geworstel en gedoe in je leven af?
Een begin maken met een leven met meer FLOW? Met minder moeite weten waar je naartoe wilt, en vooral weten WAT je kunt doen om je leven op JOUW VOORWAARDEN te leven? Jouw brein trainen om op een andere manier op het leven te reageren? Zodat je meer krijgt van wat je wilt?
Dan is EMF-foundation wat voor jou!
1 maart aanstaande start ik weer met deze geweldige 6-weekse training, die een stevig fundament legt in je binnenwereld, waardoor je buitenwereld als vanzelf volgt.
Weten wat het inhoudt? Kijk op https://marijkehoekstra.nl/emf-foundation en schrijf je daar gelijk in.
Het BESTE moment om te beginnen met leven op JOUW voorwaarden, is nu.
Het is altijd NU.
Liefs,
Marijke
- Log in to post comments