Jij en ik weten al wat zij nog niet weet

Tja, het is moeilijk. Verzucht ze.

Ik heb nog steeds heel weinig energie. Ik hou het maar net vol op mijn werk en thuis. 

Maar zodra er ook maar ergens een kink in de kabel komt, loop ik volledig leeg. 

Dat trek ik gewoon niet. Dan ben ik gelijk helemaal kapot. Word ik ziek of heb ik knallende hoofdpijn. 

Het lijkt wel alsof ik maar geen energiereserves kan opbouwen. 

Er is steeds weer iets wat roet in het eten gooit. 

Soms op het werk, een extra klus, een zieke collega die maakt dat je iets moet overnemen, een nieuwe lancering van een boek, wat extra werk oplevert. 

En als het op het werk eindelijk rustig voortkabbelt, gaat het thuis mis. 

Is mijn kind ziek, begeeft de auto het of wordt mijn moeder in het ziekenhuis opgenomen. 

Tja. Het is niet anders. 

Hopelijk kan ik wat energie bijtanken zodra die drukke klus op het werk is afgerond. 

Als er tenminste niet weer een kink in de kabel komt.  

Ik slik. 

Ik weet namelijk dat er weer een kink in de kabel komt. 

Dat is namelijk een eigenschap van het leven zelf. 

Een soort van wetmatigheid. Er komt weer een nieuwe storm. Keer op keer. 

Wacht jij ook tot de storm voorbij is? Voordat je weer kunt leven? 

Eerst die grote drukte op het werk voorbijkomen. 

Of eerst mijn puberkind op de rit helpen met zijn huiswerkdip. 

Of die verbouwing, als die eerst maar klaar is. Dan…. 

Dan begin ik met leven. 

Leven is niet wachten tot de storm voorbij is. Leven is leren dansen in de regen. 

Maar hoe leer je dat dan, dansen in de regen? 

Dat is nog niet zo eenvoudig. 

Karla is een alleenstaande moeder van een zoon van 14. 

Ze houdt veel ballen in de lucht: 

Haar werk als secretaresse. 

Het alleenstaande moederschap van een zoon met ADHD. 

De zorg voor haar lichamelijk beperkte moeder.

Het huishouden met alles wat daarbij komt kijken. 

Kortom, Karla is altijd druk. Met echt wel belangrijke zaken. 

En op veel van die zaken heeft ze geen invloed.   

Een jaar geleden werd ze geveld door een burn-out. 

En hoewel ze alweer maanden aan het werk is, is ze nog steeds ontzettend moe. Elke dag. 

Daardoor heeft Karla geen tijd en ruimte voor de leuke dingen in het leven. 

Dansen, met vriendinnen afspreken, naar de sauna. Karla heeft er geen tijd of ruimte voor. 

Ze is aan het jongleren met haar energie, en is al tevreden als ze de avond haalt zonder hoofdpijn. 

De avonden brengt ze door in haar pyjama voor de tv. 

Elke dag. 

Nou ja, behalve op de hoofdpijndagen, dan ligt ze in bed. 

Karla’s enige hoop is die periode van rust, zodat ze eindelijk kan bijtanken. Die periode van rust die ooit komen zal. Hoopt ze.

Jij en ik weten al wat Karla nog niet weet. Ze is weer -of nog steeds- burnout. 

Haar energie is onder het 0 punt. 

Nog even en haar lijf gaat zo hard protesteren dat ze het niet meer kan ontkennen. 

Krijgt ze uitvalsverschijnselen. Zoals migraine. Of een hartaanval. Of een hersenbloeding. 

Wacht jij tot de storm voorbij is? Voordat je gaat leven? 

Tot je werkdrukte rustiger is geworden? Tot de verbouwing klaar is? 

Tot je echt burn-out bent? Of je lichaam er op andere -nog ergere- manieren mee uitscheidt? 

Of trek je NU aan de rem? 

Test je werk-prive balans en kom erachter of jij in de overleefstand staat, of nog ruimte hebt om een burnout voor te zijn. 

Want, het kan echt anders. Met Zacht Werken.